این پست به هیچ وجه، هیچکس رو به مصرف مجیک ماشروم و هیچ نوع ماده غیرقانونی دیگه‌ای تشویق نمی‌کنه. با این وجود، دسترسی به اطلاعات دقیق و صحیح، علاوه بر کاهش آسیب، برای یک انتخاب آگاهانه و مسئولانه ضروریه.
به مصرف مقدار بسیار کم از یک دارو برای استفاده از اثرات درمانی اون، بدون تغییرات وسیع جسمی و روانی یا تداخل با زندگی روزمره، میکرودوز گفته میشه.
میکرودوز مجیک ماشروم، باعث کاهش چشمگیر علائم افسردگی، اضطراب، وسواس و احساس اجبار به مصرف یا تکرار رفتار در اعتیاد میشه. [منبع]
این اثرات مثبت، مربوط به سیلوسایبِن [Psilocybin] یا ماده فعال ماشرومه.
اگه با مجیک ماشروم آشنا نیستید، اول این پست رو بخونید.
پروتکل‌های استاندارد میکرودوز
دستورالعمل‌های مختلفی برای میکرودوز مجیک ماشروم طراحی شده.
اینکه کدوم مناسب شماست، به عوامل مختلفی بستگی داره.
مهم‌ترینش هدف‌تون از میکرودوز کردنه.
پروتکل میکرودوز فدیمن
پروتکل سه روز یکبار، توسط جیمز فَدیمن [James Fadiman] روانشناس و محقق امریکایی طراحی شده – که بیشتر عمرش رو صرف مطالعه سایکدلیک‌ها یا روانگردان‌ها کرده.
در این پروتکل باید دو روز بین هر بار مصرف، فاصله باشه.
یعنی روز اول میکرودوز می‌کنید.
روز دوم، Transition یا انتقال اتفاق میوفته.
یعنی تاثیرات مثبت میکرودوز به روز بعد منتقل میشه.
سبک‌تر و آروم‌ترید.
ذهن‌تون بهتر کار میکنه.
و توان بیشتری برای روبرو شدن با مشکلات در خودتون احساس می‌کنید.
روز سوم، یه روز عادیه.
و روز بعد، تاثیرات میکرودوز به حداقل میرسه.
دوز بعدی رو مصرف می‌کنید.
روز بعدی، انتقاله.
و بعد یه روز عادی … .
این سیکل رو برای ۳۰ تا ۶۰ روز ادامه بدید.
اینکه پروتکل رو برای یک ماه ادامه بدید یا دو ماه، به خودتون بستگی داره.
اگه حس می‌کنید، از لحاظ خلقی و ذهنی هنوز به حد بهینه نرسیدین می‌تونید تا ۶۰ روز پروتکل رو ادامه بدید.
و بعد reset کنید.
یعنی در پایان ماه اول یا دوم، ۲ تا ۴ هفته میکرودوز نکنید.
ریسِت کردن یا تنظیم مجدد برای اینه که مغز و سیستم عصبی شما در غیاب هر نوع داروی محرک یا مخدری با تنظیمات جدید عمل کنه.
پروتکل یه روز درمیون
این پروتوکل توسط یک موسسه تحقیقاتی سایکِدلیک، با همکاری جیمز فدیمن طراحی شده و بیشتر مناسب کساییه که برای مشکلات روانپزشکی میکرودوز میکنن:
- افسردگی
- اضطراب
- اضطراب اجتماعی
- سردردهای میگرنی
- سردردهای خوشه‌ای (Cluster Headaches)
- اختلال کمبود تمرکز و بیش‌فعالی (ADHD)
بعد از اینکه پروتکل رو برای ۳۰ تا ۶۰ روز ادامه دادید، ریست کنید.
یعنی ۲ تا ۴ هفته میکرودوز نکنید.
و بعد، همین پروتکل رو ادامه بدید یا پروتکل دیگه‌ای رو شروع کنید.
پروتکل دو روز ثابت
برای بعضی‌ها، نامشخص بودن روزهای میکرودوز می‌تونه مشکل‌ساز بشه و برنا‌مه‌‌هاشون رو بهم بریزه.
برای رفع این مشکل، پروتکل دو روز ثابت در هفته طراحی شده:
دو روز مشخص در هفته رو میکردوز می‌کنید که به اهداف وحشـــــتناک-مهم‌‌تون در روزهای دیگه برسید.
مثلا فقط دوشنبه‌ها و جمعه‌ها میکرودوز می‌کنید.
دوشنبه میکرودوز می‌کنید.
سه‌شنبه میشه روز انتقال.
یعنی حداکثر تاثیرات مثبت رو احساس می‌کنید.
چهارشنبه روز عادی‌تریه، یعنی اثرات میکرودوز کم میشه.
پنجشنبه، یه روز عادیه.
یعنی خودتونید، بدون میکرودوز.
و جمعه هم که دوباره میکرودوز می‌کنید.
هفته‌های بعد، همین برنامه ثابت رو تکرار می‌کنید.
تا پروتکل ۳۰ روزه یا ۶۰ روزه تموم بشه.
و بعد ریسِت می‌کنید.
یعنی بین ۲ تا ۴ هفته میکرودوز نمی‌کنید.
پروتکل شبانه
بعضی‌ها وقتی اول صبح میکرودوز میکنن، خسته می‌شن.
و این احساس خستگی باعث میشه نتونن به کارای اون روزشون برسن.
اگه این حالت براتون پیش میاد، می‌تونید قبل از رفتن به رختخواب میکرودوز کنید.
پروتکل شبانه یا Nightcap می‌تونه خواب عمیق و راحتی رو ایجاد کنه.
البته بعضی‌ها رو هم بی‌خواب میکنه.
تا امتحان نکنید متوجه نمی‌شید چه اثری روتون داره.
برای همین، یه روز آخر هفته که فرداش کار مهمی ندارید، پروتکل رو امتحان کنید.
و اگه خواب‌تون رو بهم نریخت، یک شب در میون ادامه‌اش بدید.
این پروتکل رو برای ۳۰ تا ۶۰ روز ادامه بدید.
و بعد ریست کنید.
یعنی بین ۲ تا ۴ هفته مصرف نکنید.
در پروتکل شبانه بهتره بین یک تا چند ساعت قبل از زمان خواب همیشگی‌تون میکرودوز کنید.
یکی دیگه از مزایای این پروتکل اینه که رویاهای رنگی و زنده ایجاد میکنه.
و صبح روز بعد هم حس می‌کنید ذهن آزاد و خلوتی دارید.
پ.ن. این پروتکل رو می‌تونید بصورت یه روز درمیون یا طبق دستورالعمل فدیمن جلو ببرید.
پروتکل شهودی
پروتکل دلبخواهی یا Intuitive اینطوریه که طبق تشخیص خودتون جلو میرید.
فقط اینکه که فواصل حداقل یک روزه بین میکرودوزها رو رعایت کنید تا تحمل دارو یا tolerance پیدا نکنید.
تحمل یا مقاومت نسبت به دارو یعنی حالتی که بخاطر مصرف مداوم، اثرات مثبت و درمانی یک ماده تجربه نمیشه.
بدن ما نسبت به سیلوسایبِن سریعا مقاومت پیدا میکنه.
در نتیجه، فاصله‌گذاری بین روزهای مصرف، برای جلوگیری از ایجاد مقاومت ضروریه.
در پروتکل دلبخواهی، ضمن رعایت این قاعده، هر روزی که براتون مناسبه و نیاز دارید میکرودوز می‌کنید.
استکینگ ماشروم
به مصرف همزمان یک ماده سایکدلیک با دارو و یا ماده‌ای غیرسایکدلیکی، انباشته‌‌سازی یا اِستَکینگ [stacking] گفته میشه و هدفش بهبود خلق، افزایش کارایی ذهنی، خلاقیت و یادگیریه.
اِستَکینگ، باعث ترغیب مغز به ایجاد سلول‌های عصبی جدید، مسیرهای عصبی جدید و حتی ترمیم آسیب‌هایی میشه که در اثر ضربه‌های روانی و استرسورهای محیطی بوجود اومده.
به این توانایی مغز برای اصلاح و تغییر و بهبود، انعطاف‌پذیری عصبی [Neuroplasticity] گفته میشه.
یعنی سیستم عصبی ما با قرار گرفتن در معرض تجربه‌های تازه، مهارت‌‌آموزی و مصرف بعضی داروها، می‌تونه مسیرهای عصبی جدیدی ایجاد کنه و در شبکه سلول‌های عصبی تغییر بوجود بیاره.
در نهایت، این تغییرات خودشون رو در احساسات، افکار و رفتارهای ما نشون میدن.
پروتکل استکینگ استامت
پروتکلی که توسط پاول استامت – محقق قارچ‌شناس – معرفی شده، ترکیبی از سیلوسایبِن (مجیک ماشروم)، نوعی قارچ دارویی به نام لاینزمِین و ویتامین B3 هست.
این پروتکل، تاثیر چندانی روی اضطراب و افسردگی نداره و بیشتر به بهبود عملکرد ذهنی و حرکتی – اون هم در افراد میانسال و مسن کمک میکنه. [منبع]
قارچ یال شیر
قرص Lion’s Mane از قارچی که شبیه یال شیر هست ساخته میشه.
لاینزمین مزایای زیادی داره اما در پروتکل استکینگ بیشتر برای تسریع رشد و بازسازی سلول‌های عصبی مغز استفاده میشه.
قرص لاینزمین رو می‌تونید از داروخانه‌ها تهیه کنید.
ویتامین B3
مطالعات نشون داده، لاینزمین به تنهایی نمی‌تونه باعث افزایش توان ذهنی و حرکتی بشه. [منبع]
اما وقتی نیاسین که همون ویتامین B3 هست به پروتکل استکینگ اضافه میشه، عملکرد روانی-حرکتی و ذهنی-شناختی مصرف‌کننده رو به طرز معنی‌داری بالا می‌بره.
نیاسین چیکار میکنه؟
ویتامین B3 یا نیاسین باعث افزایش توزیع‌پذیری سیلوسایبن (ماده فعال مجیک ماشروم) و لاینزمین در سراسر بدن میشه.
در واقع، نیاسین در پروتکل استامت، نقش مکانیزم ارسال رو بازی می کنه و بدن رو پذیراتر میکنه.
البته پذیراتر شدن بدن لزوما خوشایند نیست:
بعد از گذشت ۲۰ دقیقه از مصرف، ممکنه قرمزی پوست، خارش و سوزش ایجاد بشه.
پدیده‌ای که بهش فلاش [Flush] گفته میشه.
این احساسات ناخوشایند، معمولا بیشتر از ۴۰ دقیقه طول نمی‌کشه.
پروتکل استامت چطوریه؟
الگوی این پروتکل، چهار روز مصرف و سه روز استراحته.
- ۵۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم لاینزمین (نصف تا یک قرص)
- ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی‌گرم سیلوسایبن (کپسول یا ماشروم خشک آسیاب شده)
- ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی‌گرم ویتامین B3 (نصف تا یک قرص)
بهتره برای شروع، حداقلِ مقادیر گفته شده مصرف بشه تا اثرات نامطلوب به حداقل برسه.
این الگو رو برای ۳۰ تا ۶۰ رو تکرار و بعد ریست کنید.
یعنی بین ۲ تا ۴ هفته چیزی مصرف نکنید.
پ.ن. این پروتکل برای مصرف‌کننده‌های تازه‌کار توصیه نمیشه.
پ.پ.ن. اگه مشکلات کبدی، کلیوی و یا حساسیت به ویتامین B3 یا مصرف مداوم الکل دارید، باید با پزشک مشورت کنید و بروشور داروهای دیگه‌تون رو حتمـــــــــــا مطالعه کنید.
استکینگ زعفرون
افرادی که دچار افسردگی خفیف تا متوسط هستن، می‌تونن با مصرف زعفرون – حداقل به اندازه داروهای ضد افسردگی رایج مثل قرص فلوئکستین و ایمی‌پرامین – نتیجه بگیرن. [منبع]
در این پروتکل استکینگ، چند رشته زعفرون همراه با ماشروم خشک آسیاب‌شده یا کپسول میکرودوز مصرف، یا به نوشیدنی و دمنوش اضافه میشه.
پ.ن. استکینگ زعفرون و سیلوسایبن، طبق زمانبندی پروتکل انتخابی شما انجام میشه.
استکینگ کاکائو
مهمترین ماده فعال شکلات، تئوبرومین هست.
تئوبروما [Theobroma] یعنی غذای خدایان.
شکلات تلخ و پودر کاکائو، باعث بهبود خلق و افزایش کارایی مغزی میشه و کندی ذهن رو که در اثر فرایند پیری بوجود میاد، به تعویق میندازه. [منبع]
در این پروتکل استکینگ، پودر کاکائو و سیلوسایبن در آب گرم حل و مصرف میشه.
و یا شکلات تلخ همراه با سیلوسایبن – که به نوشیدنی یا آب اضافه شده – مصرف میشه.
این پروتکل برای صبح‌ها مناسب‌تره، چون شکلات تلخ و پودر کاکائو معمولا روی سیستم عصبی اثرات فعال‌کننده دارن و ممکنه بی‌خوابی ایجاد کنن.
باید و نبایدهای میکرودوز سایکدلیک
چرا با قارچ خشک نباید میکرودوز کرد؟
قسمت‌های مختلف قارچ، مقادیر متفاوتی از سیلوسایبن یا ماده موثر ماشروم رو دارن.
اما وقتی قارچ خشک، آسیاب میشه پودر یکدست‌تری بدست میاد که از بخش‌های مختلف قارچ تشکیل شده.
در نتیجه، توزیع سیلوسایبِن در اون یکنواخت‌تره.
برای میکرودوز، حتما باید قارچ خشک بصورت آسیاب شده یا کپسول مصرف بشه تا مقدار ماده موثر (سیلوسایبن) قابل مدیریت باشه.
چرا سایز مهمه!؟
یکی از مهمترین چیزایی که کیفیت تجربه میکرودوز رو تعیین میکنه مقدار و نژاد ماشروم هست.
مقدار یک ماده سایکدلیک برای میکرودوز کردن معمولا یک دهم دوزیه که باعث تجربه تاثیرات کامل اون ماده میشه.
مثلا اگه یک گرم ماشروم در شما تجربه روانگردان ایجاد میکنه، برای میکرودوز باید ۱۰۰ میلی‌گرم از همون نژاد رو مصرف کنید.
پروتکل‌های استاندارد، معمولا به ازای هر ۷۰ کیلوگرم وزن بدن، ۲۵ میلی‌گرم (بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم) مجیک ماشروم خشک و آسیاب شده رو مجاز میدونن.
اما معمولا ۲۵۰ میلی‌گرم برای مصرف‌کننده‌های تازه‌کار می‌تونه زیاد باشه.
بعلاوه، نژادهای مختلف مجیک ماشروم، از نظر قدرت یا potency با هم متفاوتن.
مثلا یک گرم از یک نژاد می‌تونه چندین برابر نژاد دیگه تاثیر داشته باشه.
برای آشنایی با نژادهای مجیک ماشروم این پست رو ببینید.
معتاد نشم!؟
مجیک ماشروم مجهز به مکانیزم ضد قفلیه.
در واقع، تاثیرات ضدولع یا Anti-Craving مواد فعال ماشروم – از جمله سیلوسایبن – این سایکدلیک رو به یکی از ایمن‌ترین و موثر‌ترین گزینه‌ها برای درمان اعتیاد به الکل، نیکوتین و … تبدیل کرده. [منبع]
اگه یهو قطع کنم چی؟
قطع میکرودوز درست مثل اینه که پاتون رو از پدال گاز ماشین برقی بردارید.
سرعتش کم و کم و کمتر میشه تا توقف کامل.
در واقع، مطالعات نشون داده، بازگشت علائم اضطراب و افسردگی و وسواس در بعضی از افراد، بین یک هفته تا یک ماه بعد از یک بار میکرودوز سیلوسایبن اتفاق میوفته.
برای همین، بهتره میکرودوز طبق پروتکل‌های استاندارد انجام بشه تا اثرات پایدارتری در مغز بوجود بیاره.
از چه سنی میشه میکرودوز کرد؟
مغز ما مثل پلاستیکه.
یعنی تغییرپذیره.
و هر چی سنمون کمتره، این تغییرپذیری بیشتره.
این خاصیت تغییرپذیری یا انعطاف‌پذیری عصبی [Neuroplasticity] که تا پایان عمر ادامه پیدا میکنه، تا اوایل بیست سالگی در بیشترین حد خودش باقی می‌مونه.
در نتیجه، وقتی هنوز سیستم عصبی در حال تکامل و شکل‌گیریه، این دغدغه وجود داره که مصرف سایکدلیک‌ها – که در عملکرد و ساختار مغز تغییر بوجود میارن – اثرات پایدار و بالقوه منفی ایجاد کنن.
از طرف دیگه، ادعا میشه این انعطاف‌پذیری عصبی اتفاقا پنجره‌ای طلاییه برای اصلاح و بهبود ساختار و عملکرد مغز.
یعنی مصرف درمانی سیلوسایبن، می‌تونه آسیب‌پذیری‌هایی که از قبل وجود داشته رو به حداقل برسونه و مغز رو در برابر استرسورها و تروماهای آینده هم ایمن‌تر کنه.
اما یافته‌های پژوهشی در این زمینه انقدر کمه که هنوز نمیشه هیچ‌یک از این دو دیدگاه رو رد یا تایید کرد.
اما اگه بخوایم واقع‌بینانه نگاه کنیم، درمان با سایکدلیک‌ها هم – مثل هر مداخله دارویی دیگه – عوارض و مزایایی داره که باید اونها رو در دو کفه ترازو قرار داد و انتخاب کرد.
تداخلات دارویی مهم
داروهای اعصاب
در صورتیکه داروهای اعصاب مصرف می‌کنید یا علائم شیدایی و روانپریشی دارید یا سابقه خانوادگی اختلالات روانی دارید، حتــــــــــــــما باید برای شروع پروتکل ارزیابی بشید.
داروهای ضد افسردگی و ترامادول در ترکیب با سیلوسایبن، سندروم سروتونینی ایجاد میکنن که می‌تونه منجر به مرگ بشه. [منبع]
داروهای آرامبخش هم به خاطر اثرات کاهنده‌ای که بر سیلوسایبن دارن، جلوی عملکرد موثرش رو می‌گیرن.
مواد غیرقانونی
مصرف مواد دیگه خارج از پروتکل، به هیــــــــــــــــــــچ وجه ایده خوبی نیست!
مصرف ماشروم – مخصوصا در مقادیر بالا – با موادی مثل ماری جوانا و الکل، قرص اکس و ال.اس.دی و کوکائین و … بسیار خطرناکه.
تقریبا تمام موارد مرگ و میر در اثر مصرف مجیک ماشروم به خاطر همزمانی با مواد دیگه بوده و به خودکشی و پریدن از ارتفاع و … منجر شده. [منبع]
سیگار و میکرودوز ماشروم
سیگار و ماشروم رابطه پیچیده‌ای با هم دارن.
تنباکو باعث تشدید تاثیرات سیلوسایبن میشه،
چه اثرات خوبش و چه بدش.
و این در حالیه که هدف از میکرودوز، ایجاد تجربه sub-perceptual یا زیر-ادراکیه نه تریپی شدن.
یعنی بدون دگرگون شدن، اثرات مثبت درمانی ماشروم رو تجربه کنید.
مصرف قهوه با ماشروم
کافئین، روی مغز و سیستم عصبی مرکزی اثر فعال‌کننده داره.
مصرف همزمان کافئین و سیلوسایبن، کم‌خطره اما سینرژی یا هم‌توانی هم ایجاد نمی‌کنه.
یعنی نوشیدن قهوه با میکرودوز ماشروم نمی‌تونه نتیجه بهتری ایجاد میکنه.
پ.ن. اگه برای کاهش اضطراب میکرودوز می‌کنید، بهتره قهوه رو کم یا حتی قطع کنید.
سیلوسایبن و لبنیات
به نظر میاد لاکتوز موجود در لبنیات، با فرایند جذب مواد موثر ماشروم تداخل داشته باشه.
پس بهتره روزی که میکرودوز می‌کنید، لبنیات مصرف نکنید – حداقل برای چند ساعت.
میکرودوز ماشروم بیخطره؟
هر دارویی به موازات اثرات مطلوبی که داره، ممکنه عوارض ناخوشایندی هم بهمراه داشته باشه.
مخصوصا اگه زیاد و یا برای مدت طولانی مصرف بشه.
مثلا، نارسایی دریچه قلبی با دوره‌های طولانی میکرودوز سیلوسایبن رابطه داره. [منبع]
دلیلش هم اینه که سیلوسایبن – مثل بعضی از داروهای ضد افسردگی – باعث فعال‌سازی گیرنده‌های سروتونینی میشه.
سروتونین [Serotonin] یک انتقال‌دهنده شیمیایی-عصبیه که باعث تنظیم خلق میشه.
فعال‌سازی مداوم گیرنده‌های سروتونینی از طریق میکرودوز سیلوسایبن می‌تونه مشکلات دریچه قلبی ایجاد کنه. [منبع]
با این وجود، وقتی عوارض داروهای ضدافسردگی – مثل affect switching یا ایجاد علائم شیدایی، افت زندگی جنسی افراد تحت درمان، به شکل کاهش میل و توانایی برای ارضای جنسی – رو در مقابل عوارض نادر و نتایج نوید‌بخش سیلوسایبن تراپی قرار میدیم، همچنان میشه این ماده رو ایمن‌ترین و موثر‌ترین شیوه درمان اختلالات خلقی در نظر گرفت.
اگه این پست براتون جالب بود، ممکنه بخواید درباره این موضوعات هم بیشتر بدونید:
- همه چیزایی که باید درباره مجیک ماشروم بدونید
- ماری جوانا و چیزایی که باید قبل از مصرفش بدونید
- شوگر ددی و چیزایی که باید درباره‌اش بدونید
- چیزایی که باید درباره فانتزی‌های جنسی بدونید
- چیزایی که باید قبل از گیاهخواری بدونید.
- واکنش سوگ به جدایی و شکست عشقی
برای اطلاع از پست‌های جدید صفحه اینستاگرام و کانال یوتوب خانوم میم رو دنبال کنید.
_________ نوبت شماست _________
تجربه و دیدگاه شما می‌تونه به دیگران کمک کنه تصمیمات بهتری بگیرن :)
ثبت ديدگاه