تمرکز ندارید؟ نکنه ADHD دارید!

برای اینکه ADHD رو بفهمـــــــــــــــــــید،

یه گروه اُرکســـــــــــتر رو در نظر بگیرید.

قبل از اجرا نوازنده‌ها سازاشون رو کوک می‌کنن،

و مشغـــــــــــــــــول گرم کــــــــــردن میشن.

موقع شروع رهبر ارکستر اشاره میکنه،

کی بزنه و چقدر بالا بزنه،

و چه موقــــــــــــــــــع نزنه،

تا با بقیه هماهنگ شه.

مثلا به ویولن علامت میده نزنه،

چون وقتشه شیپور بنوازه.

تو مغز ADHD هر کی ساز خودشو میزنه.

یعنی اون بخشی از مغز که باید:

• توجــــــــه و تمــــــــــــــرکز
• برنامـــــــــــــــــــه‌ریــــــــــــزی
• انجام همزمان چند تا کار
• به خاطر آوردن دستورالعمل‌ها
• هدف‌گذاری و نظارت روی اجرا

رو مدیریت کنه، با هماهنگی کار نمی‌کنه.

این قسمت، منطقه پیش-‌پیشانی مغزمونه.

ADHD یعنی چی؟

ADHD مخفف اختلال نقص تـوجه و بـــــیش‌فعالی،

یا Attention Deficit & Hyperactivity Disorder هست.

اما ADHD‌ برخلاف اســمش،

کمـــــــــــــــــــــــبود تــوجه نداره،

زیادبــــــــــــود توجــــــــــــه داره!

برای همین، ویژگی VAST به جای اختلال ADHD پیشنهاد شده.

VAST مخفف Variable Attention Stimulus Trait هست،

که من ترجمه‌اش می‌کنم به،

‘ویژگی توجه‌انگیزی متغیر’.

این ویژگی برای توصیف افرادی بکار میره،

که توجه‌شون رو در پاسخ به محرک‌ها،

متفاوت از دیگران حفظ و هدایت می‌کنن.

چون پاسخ‌شون به محرک‌های توجه‌‌، ناپایداره.

این ویژگی در یک طیف تعریف میشه:

طیف ویژگی توجه‌انگیزی متغیر یا ناپایدار.

ADHDها می‌تونن در هر نقطه‌ای از این طیف قرار بگیرن.

این ویژگی شکلی از neurodiveristy یا تنوع عصبیه،

و باعث میشه ساختار و عملکرد مغز بعضیا با بقیه متفاوت باشه.

به افرادی که مغزشون با اکثریت متفاوته،

neurdivergent گفته میشه،

یا متفاوت‌الاعصاب!

یعنی افرادی مثل ADHDها،

که سیستم عصبی و مغزشون با بقیه فرق داره.

به اون اکثریت شبیه به هم neurotypical گفته میشه،

یا معمولی‌الاعصاب!

یعنی ساختار و عملکرد سیستم عصبی‌شون مثل بیشتر آدم‌هاست.

ADHD نبوغه یا دردسر؟

نبوغ

متفاوت بودن مساوی برتری نیست.

مثلا ADHD‌ها لزوما باهوش‌تر نیستن.

بلکه شیوه‌ پاسخدهی اونها به محرک‌ها با بقیه فرق داره.

این تفاوت می‌تونه خودش رو در،

• عملکرد ذهنی،
• خلق و روحیه،
• یادگیری،
• رفتارهای اجتماعی

و … نشون بده.

مثلا اکثریت آدم‌ها کاری رو انجام میدن که براشون مهمه.

آشپزخونه رو تمیز می‌کنن،

چون بنظرشون کار مهمیه.

اهمیتش می‌تونه هر دلیلی داشته باشه.

مهمه چون از تمیزی آشپزخونه لذت میبرن.

یا می‌خوان جیغ مامان‌شون در نیاد.

در واقع، سیستم عصبی اهمیت-محور یا importance – based دارن.

یعنی به ادراکِ اهمیت یک فعالیت پاسخ میده.

اما ADHDها سیستم عصبی interest-based یا علاقه-محور دارن.

یعنی با وجود اینکه دلشون آشپزخونه تمیز می‌خواد،

از جیغ مامان‌شونم گریزونن،

کاری نمی‌کـــــــــــــــــــــنن.

چون براشون جالب نیست،

درگیرشون نمی‌کنه.

نه لذت تمیزی،

و نه جیغ مامان،

تکونشون نمیده.

[مگه کار بیخ پیدا کنه!]

نه اینکه نخوان یا مهم نباشه،

چون سیستم‌ عصبی‌شون به صِرف مهم بودن چیزی برانگیخته نمیشه.

در عوض نیاز دارن درگیری و جاذبه‌ای رو تجربه کنن،

تا بتونن به یک موضوع یا موقعیت پاسخ بدن.

پس تمیز کردن آشپزخونه،

هم برای فرد ADHD،

و هم غیرADHD مهمه.

هر دو آشپزخونه تمیز می‌خوان،

و هر دو هم از جیغ مامانه فراری‌ان،

اما ADHD نمی‌تونه بدون اینـــــکه،

درگیر اون کار یا پیامداش بشه،

شــــــــــــروع یا تمومش کنه.

دردسر

مغز ADHD موتور فِراریه با ترمز دوچرخه.

یعنی ماشینیه که موتورش قویه و ترمزش ضعیف.

پس چالش اساسی ADHD در بازداریه،

نه سرعــــــــــــــــت و قــــــــــــــــــدرت.

اشکال در بازداری خودش رو به شکل،

• حواس‌پرتی
• تکانشگری
• و بیش‌فعالی

نشون میده.

یعنی کسی که ADHD داره،

هم تو کنترل ورودی‌ها مشکل داره،

مثلا حواس‌پرت‌کن‌ها رو نمی‌تونه ندیده بگیره.

و هم در کنترل خروجی‌ها،

مثلا زیاد وول می‌خوره یا تصمیمات یهویی می‌گیره.

البته ADHDهایی هم هستن که،

از موتور فِراری‌شون خوب استفاده کردن،

مثلا بیل گیتس، انیشتن، ادیسون و … .

 

علائم ADHD بزرگسال

توجه، حافظه، هیجان و تکانه عمدتـــــــــــــا بوسیله،

مدارهای عصبی قسمت اجرایی مغز مدیریت میشن.

بخش زیادی از علائم ADHD‌ بخاطر نقص،

در عملکرد این چهار مدار اصــــــــــــــــلیه.

در نتیجه ADHD‌ها ممکنـــــــــه از نظـــــــــــــــر،

• حفظ و هدایت توجـــــــه
• انجـــــــــام و اجرای کارها
• تنظــــــــیم هیــــــجانات
• و کنتــــرل تــــــــــــــکانه

به درجات مختلف با چالش روبرو بشن.

شدت علائم بستگــــــی به این داره که،

کــــــــــــــدوم مدار چقــــــــــــــدر درگـیر باشه.

سن و جنسیت هم بر شکل و شدت علائم تاثیر میذاره.

 

 

ADHD‌ در کودک و بزرگسال

نشونه‌هایی که در بچه‌های بیش‌ فعال دیده میشه،

با بزرگــــــــــــــــــــــــــــــسال خیـــــــــــــــــــــــــلی فرق داره.

مثلا آدم بزرگ از میز و صندلی نمی‌کشه بالا،

یا که صبح‌ها به زور مامان باباش بره سر کار!‌

ولی ممکنه تو دعوا هر چی از دهنش در بیاد بگه،

[به همون سرعتم پشیـــــمون شه]

همیشه دیــــــــــــــــــــــــــــــــــــر برسه.

[حتی اگه سعی‌اش رو کرده باشه]

کل آخر هفته‌ رو مشغولــــــــــــــــــــــه.

[به هیــــــــــــــــــــــــچ کاری‌ام نمی‌رسه]

شنبه برنامه‌ریزی می‌کنه برای ۶ ماه.

[و فقط تا سه‌شنبه بهش عمل می‌کنه].

 

 

ADHD‌ در زنان و مردان

تفاوت‌های جنسیتی ADHD چشمگیره.

مثلا زن‌ها بیش‌فعالی رو درون‌فکنی می‌کنن.

یعنی به جای جنب‌و‌جوش و تحرک زیاد،

اضطراب و بیقراری درونی رو تجربه می‌کنن.

عمده‌ترین دلیلش هم تاریخچه یادگیری و تربیتی متفاوته.

پست‌های مربوط به تبـــعیض جنسـیتی رو اینجا ببینید.

 

۱. نقص توجه

برای اینکه بدونید نقص یا کمبود توجه چیه،

باید بدونید مغز چطوری تمرکز رو ایجاد می‌کنه.

 

تمرکز چیه؟

توجه، محصول تمرکز انتخابی روی بعضی محرک‌ها،

و نادیده‌ گرفتن بعضیــــــــــای دیگه است.

وقتی می‌گیم محــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرک،

یعنی هر جنبه‌ای از محیط درون یا بیرون،

که در دامنه ادراکی ما قرار می‌گیره.

از قار و قور شـــــــــــــــــــکم‌ گرفته،

تا کسی که می‌پرسه ساعت چنده.

توجه، محصول همکاری دو شبکه عصبی متمایز از هم در مغزه،

که هر دو در قسمت جلوی پیـــــــشانی قرار دارن.

یکی‌ شلوغی‌های بیرون و درون رو ساکت می‌کنه،

و اون یکی تمرکز روی سوژه دلخواه‌ رو زیاد می‌کنه.

در واقع، توجه کردن وقتی اتفاق میوفته که:

۱. حواس‌مون رو از چیزای بی‌ربط بگیریم.

۲. رو چیزی که می‌خوایـــــم تمرکز کنیم.

این دو شبکه در مغز رابطه الاکلنگی با هم دارن.

یعنی وقتی یکی فـــــــعاله،

اون یکی غیر فعال میشه.

اما در مغز ADHD این دو شبکه همزمان فعالن.

نتیجه‌اش میشه ارکستـــــــــــــــــر بدون رهبر.

 

یعنی ADHD‌ها تمرکز ندارن؟

وقتی کسی دچار نقص توجه باشه،

نمی‌تونه اونطور که میخواد تمرکز‌ کنه.

حداقل در بیشتر موقعیت‌ها.

یعنی نمی‌تونه به دلخواه،

توجه‌اش رو از جنبه‌ مشخصی از موقعیت بگیره،

و به جنبه دیگه‌ای هدایت کنه،

و یا همونجا نگهش داره.

پس ADHD عدم تمرکز نیست،

بلکه ناتوانی از هدایت تمرکز،

در موقعیت مناسب و به شکل مناسبه.

یا به عبارتی در موقعیت دلخواه و به شکل دلخواهه.

با این حال، افراد ADHD می‌تونن Hyper-focus رو تجربه کنن،

وضعیتی از توجه بسیار عمیق و متمرکز بر یک موضوع یا فعالیت هدفدار،

که به قیمت ندیده گرفتن جنبه‌های دیگه تموم میشه.

مثل حالتی که مشغول ویدیوگیم هستید.

انقدر غرق بازی میشید،

که نه زمان رو می‌فهمید،

نه گرسنگـــــــــــــــــــــی رو،

نه تهدیدای باباتونو!

خلاصه که هر کی مشکل تمرکز داره ADHD نیست،

و هر کی که ADHD داره مشکلش تمرکز نیست.

در واقع، ADHD بیشتر از این که اختلال توجه باشه،

مشکل self-regulation یا خودتنظیمی هست.

از تنظیم احساسات و هیــــــــجانات گرفته،

تا توجه و تکانــــــــــــه و … .

خود-تنظیمی نتیجه عملکرد سیستم بازداری مغزه.

یعنی همون ترمزی که برای ADHDها ضعیفه.

 

۲. کنترل تکانه

گفتیم که با بخش اجرایی مغزمون،

کارای مختلف رو برنامه‌ریزی می‌کنیم.

یعنی هدف‌گذاری می‌کنیم،

و روی عملکردمون نظارت می‌کنیم،

تا به هدف‌هامون برسیم.

مثلا وقتی برنامه ریختیم،

امروز تا فلان جای بهمان کتاب رو بخونیم،

سعی می‌کنیم حواس‌مون رو متمرکز کنیم،

میـــــــــــــــــــــــل ناگهانی به بلند شدن،

گوشــــــــــــــــــــــــــــــــــــی چک کردن،

و کار دیگه کردن رو مهار ‌کنیم.

این میل ناگهانی، تکانه یا Impulse هست.

برای ADHD‌ها کنترل تکانه،

یا بازداری میل ناگهانی به رفتاری که،

با اولویت‌شون ناهماهنگه چالش‌برانگیزه.

رفتارهای یـــــهویی مثل،

تو حرف دیگران پریدن،

تهاجـــــــــــــــــــــمی شدن،

خریدای بیــــــــــــــــــــخود،

ماجراجــــــــــــــــــــــــــــویی،

رفتارهای جنسی بی‌پروا،

رانندگی پرخـــــــــــــــــــــــطر،

و … .

 

۳. تنظیم هیجان

هیجانات زود‌گذر و شدید ADHDها،

مثل ترن هوایی شهر بازیه.

هم خوش می‌گذره، هم رو اعصابه.

مخصوصا که زود عصبی‌ شدن و پرخاشگری،

روی روابطشون هم اثر میذاره.

اگه می‌خواید درباره ۳۰ ثانیه کلیدی خشم بدونید،

پست پرنده‌های خشمگین رو ببینید.

بعلاوه، ADHDها حساسیت بیشتری نسبت به طرد دارن.

چه طرد واقعی چه فرضی.

یعنی وقتی حتی طردی در کار نباشه،

ممکنه حس کنن طرد شدن،

و واکنش نشون بدن.

به این تجربه، ملال ناشی از حساسیت به طرد،

یا Rejection Sensitivity Dysphoria گفته میشه.

این ویژگی بیشتر مبنای زیستی و عصبی داره،

تا تربیـــــــــــــــــــتی و شخــــــــــــــــــــصیتی.

خلاصه که روابط صمیمی ADHDها،

بیشتر از بدقولی و شلختگی و حواسپرتی‌،

به خاطر خشم‌شون خراب میشه.

به قول راسل بارکلی – یکی از پژوهشگرهای برجسته حوزه ADHD که میگه:

آدما با اینکه تولدشون رو تبریک نگفتید کنار میان،

اما با حرفای تندی که بهشون گفتیـــــــــــــــــــــــد نه!

 

۴. دقیقه نودی بودن

ADHDها انگـــــــــــــــیزه‌ شروع کار رو،

با استرس لحظات آخر بدست میارن.

مثلا انگیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــزه‌ درس خوندن،

با اضطرار شب امتحان سراغ‌شون میاد.

در واقع، اضطراب یک مهلت کوتاه،

باعث جبران کمبود جریان خون در بخش پیش‌پیشانی مغز میشه.

اینطوری، به سرعت و با تمرکز می‌تونن برای امتحان آماده بشن!

مشکل شروع کردن به کاری که برای ADHDها جذاب نیست،

با فرضیه نقص دوپامینی توضیح داده شـــــــــــــــده.

دوپامین پیغمبر عصبی-شیمیایی مغز ماست،

که انگیزه و توجه و میل به جستجوی چیزی،

بیرون از خودمون رو کنترل می‌کنه.

طیق این فرضیه، کم‌انگیزگی مزمن ADHDها،

نسبت به فعالیت‌های مهم اما غیرجذاب،

به نقص عملکرد مدارهای دوپامینی در مغز مربوطه.

در نتیجه، از استرس لحظات آخر استفاده می‌کنن،

تا این کمبود رو جبران کنن و به کاراشون برسن.

یا اینکه سر خودشــــــــــــــونو زیادی شلوغ می‌کنن،

چون وقتی چند تا کار رو همزمان انجام میدن،

عملکــــــــــــــــــــــــرد ذهنی‌شون بهتـــــــــــــــــره.

در واقع، پروژه‌های همزمان بی‌شمار،

یک مکانیزم جبرانی و البته ناکارآمده،

برای دوپامین ناکافی در مغـــــــــــــــــــــز.

 

پ.ن فرضیه نقص دوپامینی می‌تونه تنبلی و اهمال‌کاری ADHD‌ها رو هم توضیح بده.

پ.پ.ن فرضیه نقص دوپامینی فعلا یه فرضیه است.

 

 

۵. کوری زمان

وقتی یه ADHD‌ برای بار Nاُم،

سالگرد ازدواجش یادش میره،

دوستش رو سر قرار می‌کاره،

نوبت دکترش رو فراموش می‌کنه،

احساس شرم و بی‌کفایتی،

با صدای سرزنش‌ دیگران،

تو سرش قاطی میشه.

نتیجه‌اش اضطراب مزمنه که،

انگار هر چی سعی کنه بازم کافی نیست.

واقعیت اینه که بدقولی و فراموشی ADHD‌ها،

به خاطر بی‌مسئولیتی و بی‌خیالی‌شون نیست.

کوری نسبت به زمان یا Time blindness،

باعث میشه ادراک این افراد از زمان،

اساسا با دیـــــــگران متفاوت باشه.

برای همین، اغلب زمان از دست‌شون در میره.

 

۶. فراموشی

یکی از مدارهای قسمت اجرایی مغز،

که در ADHD دچار مشــــــــــــــــکله،

به حافظه فعال یا working memory مربوطه.

این نوع حافظه دقیقا همون کاری رو انجام میده،

که اسمش میگه: کــــــــــــــــــــــــــــار می‌کنه.

یعنی با اطلاعاتی که الان دم دستشه کار می‌کنه.

مثلا وقتی صحبت‌های کسی رو،

به چیزایی که قبلا می‌دونستید وصل ‌می‌کنید،

دارید از حافظه فعال‌تون استفاده می‌کنید.

یا وقتی کسی دســــــــــتورالعملی میده،

از حافظه فعال کمک می‌گیرید تا اجراش کنید.

در واقع، ما رو در مسیر نگه می‌داره،

و به موقع می‌رسونتمون به جایی که می‌خوایم.

نقص مدار حافظه در قسمت اجرایی مغز،

باعث جا انداختن اطلاعات در موقعیت‌های عملکردی میشه.

مثلا مراحل نصب اپ رو درست انجام نمیدید،

آدرس می‌پرسید ولی اشتباه میرید،

تو آشپزی گیــــــــــــــج می‌زنید،

و تا دلتون بخواد چیز گم می‌کنید.

 

ADHD از کجا میاد؟

طبقه‌بندی بیماری‌ها میگه ADHD یک اختلاله،

اختلال عصــــــــــــــــبی-رشدی.

یعنی در مرحله رشد و تحول عصبی فرد بوجود میاد،

و خودش رو به شکل تفاوت‌هایی در پردازش‌های مغزی نشون میده.

یعنی باعث اختلال در کارکرد و ساختار بخشی از مغز میشه.

 

عوامل ژنتیک

از اونجایی که بیشتر پدرمادرهای ADHD،

بچه‌های ADHD درســــــــــــــت می‌کنن،

احتمال میره دست ژن‌ها در کار باشه.

اما فقط انتقال مستقیم ژن‌های مختل،

از والدین به فرزند نیست که ADHD رو توضیح میده.

مثلا ممکنه در اسپرم و تخمک پدر و مادرهایی که،

در سن بالاتر بچه‌دار میشن جهش‌ بوجود اومده باشه.

این تغییر ژنتیکی خودش رو به شکل،

بیش‌فعالی و نقص توجه در فرزند نشون بده.

در واقع، حدود ۱۰ درصد از ‌ADHDها،

هیچ ژن‌ معیوبی از نسل‌های قبلی نگرفتن.

بلکه جهش در اسپرم و تخمک والدین بوده،

که باعث تغییر در ژن‌های اونــــــــــــــها شده.

 

عوامل زیستی

فاکتورهای زیست‌شناختی مثل مشکلات دوران بارداری،

و بعد از زایمان در بروز ADHD نقش دارن، مثلا:

• دیابـــــــــــــــت مادر در بارداری
• عفونت‌های متعدد در بارداری
• مصرف الــــــــــــکل در دوران بارداری
• زایــــــــــــــــــــــــمان زودرس و …

می‌تونه روی مغز در حال رشد اثرات منفی داشته باشه.

 

آسیب‌ها و تروماهایی مثل صدمه به سر و رابطه ناکارآمد با مادر – مخصوصا در ۲ سال اول – هم می‌تونه در بروز ADHD نقش داشته باشه.

این قسمت تکمیل میشه :)

 

پ.ن اگه نمی‌دونید چرا مشروب از هروئین خطرناک‌تره، این پست رو ببینید.

 

تست ADHD

شما می‌تونید همه علائم ADHD رو داشته باشید،

ولی ADHD نباشــــــــــــــــــــید.

مثلا به خاطر اضطراب یا افسردگی،

تمرکز‌تون پایین باشه،

یا عصبی‌تر از قبل شده باشید.

پس علائم ADHD مساوی داشتن ADHD نیـــــــست.

 

آزمایشات مربوط به تشخیص ADHD

بهترین روش تشخیص ADHD استفاده از چند منبع و ابزاره.

 

• مصاحبه تشخیصی با بیمار

مصاحبه تشخیصی حتما باید توسط روانشناس و یا روانپزشک،

که در زمینه ارزیابی و سنجش ADHD بزرگسال،

دانش و تجربه لازم رو دارن انجام بشه.

ضمنا ADHD ممکنه در کودکی مخفی بمونه،

ولی هرگز در بزرگســـــــــــالی بوجود نمیاد.

پس اگر علائم در بزرگسالی بروز کرده باشه،

تشخیص‌های دیگه‌ای می‌تونه مطرح بشه.

جلسه ارزیابی تشخیصی ADHD رو از اینجا بوک کنید.

 

• نقشه مغز

تهیه Brain Map یا qEEG می‌تونه،

اطلاعات خوبی درباره عملکرد مغز‌تون بده.

گزارش نقشه مغز باید حتـما توسط متخصص تفسیر بشه.

مثلا متخصص مغز و اعصاب،

یا اعصــــــــــــــــــــــــاب و روان،

روانشناس علوم اعصاب،

و … .

دقت کنید که مصاحبه بدون نقشه،

و یا نقشه بدون مصاحــــــــــــــــــــــــــبه،

اعتبار تشخیصی کافی نداره.

یکی از دلایلش سوگیری آزمونگر یا آزمودنیه.

مثلا اگه ADHD به نظرتون باحال بیاد،

یا از دوقطبی بودن قابل تحمل‌‌تر باشه،

ممکنه ناخودآگاه طوری به سوالات جواب بدید،

که تشـــــــــــــــــــــخــــــــــــــــــــــیص بگیرید.

یا برعکس، اگه نخواید انگ اختلال بهتون بخوره،

ممکنه بدون اینکه آگـــــــــــــــــــــــــــاه باشید،

در جهت رد تشخیص ADHD سوالات رو جواب بدید.

متخصصی که شما رو ارزیابی می‌کنه هم ممکنه دچار سوگیری بشه.

مثلا اگه نقشه مغزی‌تون درگیری مراکز توجه رو نشون بده،

ممکنه – ناخودآگاه – مصاحبه رو به نفع تشخیص اختلال ADHD پیش‌ ببره.

در حالیکه، مشکل تمرکز و بیقراری‌تون به خاطر اضطراب یا افسردگی باشه.

 

• آزمایش خون

بعضی اختلالات مثل بدکارکردی غده تیروئید،

نشونه‌هایی شبیه ADHD ایجاد می‌کنن. [منبع]

برای تشخیص، بهتره آزمایش هورمون‌های تیروئیدی هم انجام بشه،

مخصوصا اگه سابقه خانوادگی مشکلات تیروئیدی وجود داشته باشه.

 

 

درمان ADHD

وقتی می‌فهمید ADHD هستید،

انگار تکه‌ جدیدی از خودتون رو پیدا می‌کنید.

کنار بقیه تکه‌‌ها که میذاریدش،

معنی خیلی چیز‌ها عوض میشه.

معنی اشتــباهات‌تون،

رنج‌هاتـــــــــــــــــــــــــون،

حتی دستاوردها و

هدف‌هاتون.

با کشف دوباره خودتون،

ای‌کاش‌ها و اگرها،

با اشکاتون سرازیر میشن.

مخصوصا اگه با مصرف دارو،

بفهمید مغز بقیه چطوری کار می‌کرده،

و مال شما چطــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوری!‌

وقتی شروع به شناختن خودِ ADHD‌تون می‌کنید،

تا چند وقتــــی باهاش معــــــــــــــــــــــــــــذبین!

خودشفقت‌ورزی این آشنایی تازه رو تسهیل می‌کنه.

 

بهترین داروی ADHD

درمان‌ ADHD بیشتر متکی بر مدیریت علائمه.

مثلا داروهای آمفتامینی یا محرک،

مثل ویاس و ریتالین،

بیشتر روی تمرکز و انگیزه،

و تا حدودی هم روی تنظیم هیجان،

و کنترل تکانه تاثیر دارن.

البته تحریک‌پذیری،

یعنی همون حالی که میخوایم یکیو خفه کنیم،

از عوارض نامطلوب داروهای محرکــــــــــــــــــــــــــــه.

پ.ن داروهای غیرمحرک هم برای مدیریت علائم وجود داره،

که بعدا به این پست اضافه میشه :)‌

 

درمان‌های غیردارویی ADHD

• نوروفیدبک

تو این روش، عملکرد مغز در حین فعالیت،

از طریق ارسال سیگنال (بازخورد یا فیدبک) اصلاح میشه.

یعنی این درمان بر شرطی‌سازی عصبی متکیه.

با اینکه بعنوان درمانی اثربخش و بی‌عارضه جا افتاده،

حمایت پژوهشی کافی برای تاثیرش روی ADHD وجود نداره.

توضیحات کامل (انگلیسی) رو در ویدیوی یوتوب دکتر راسل بارکلی بشنوید.

 

• مهارت‌آموزی

اینکه یاد بگیرید چطوری روی نقاط ضعف‌تون کار کنید،

بستگی به این داره چیو نقطه ضعف‌ بدونید.

مثلا اگه هر روز به کاری مشغولید که،

می‌خواید خودتونو رئیس‌تونو حلق‌آویز کنید،

مهارت مورد نیاز شما، کنترل خشم نیست!‌

تقویت جرئت‌ورزی و مسئولیت‌پذیری،

برای انجام کاریه که دوستش دارید.

پس اول باید ببینید زندگی‌تون،

چقدر شبیه چیزیه که می‌خواید و نیاز دارید.

 

پ.ن ADHDها همونقدر می‌تونن کارمندای خوبی باشن، که ماهی‌ها دوچرخه‌سوار!

 

بهترین درمان ADHD‌

انجام دادن کاری که آدمو درگیر نمی‌کنه،

برای همه ناخوشایند و سخــــــــــــــــــته.

اما برای ADHD‌ها غیــــــــــــــــــــــرممکنه.

یا تو شروع می‌مـــــــــــــــــونن،

یا بالاخره نصفه ولش می‌کنن.

و این میشه یه زندگی،

پر از سرزنــــــش،

سرخوردگی،

بی‌کفایتی،

و در یه کلام رنـــــــــــــــــــــــج.

رنجی که برای تحملش باید،

تلخی‌ها و بیهودگی‌های دیگه‌ای رو تاب آورد،

روابط بی‌معـــــنا،

اعتــــــــــــــــــیاد،

افســـــــردگی،

اضـــــــطراب،

تنــــــــــهایی،

پوچـــــــــــی  … .

اگه می‌خواید درباره ADHD بیشتر بدونید،

کتاب حواسپرتی – نوشته دکتر ادوارد هالووِل رو بخونید.

این کتاب پاسخ سوالات کساییه که،

به هر شکلی با ADHD سر و کار دارن.

 

پ.ن دکتر هالوول خودش هم ADHD داره :)‌

 

اگه این پست براتون جالب بود، ممکنه بخواید درباره این موضوعات هم بیشتر بدونید:

• ماری‌جوانا و چیزایی که باید درباره‌اش بدونید
• برنامه‌ریزی برای اهداف وحشتناک مهم
• ۳۰ ثانیه کلیدی خشم چیکار کنیم؟
• هیـــــــــــــولایی به نام اضـــــــــــطراب 
• تنــــــــــــــوع‌طلبی جنسی اخــــتلاله؟
• سینگل موندن : دلایل + راه‌کارها

 

برای اطلاع از پست‌های جدید صفحه اینستاگرام و کانال یوتوب خانوم میم رو دنبال کنید.

 

_________ نوبت شماست _________

تجربه و دیدگاه شما می‌تونه به دیگران کمک کنه تصمیمات بهتری بگیرن :)