تعیین سطح زبان انگلیسی کمک می‌کنه،
سه تا ســـــــوال مهـــــــــــــــم رو جواب بدین:
۱. زبان انگلیسی من در چه سطحــــــــــــــیه؟
۲. دارم پیــــــــــــــــشرفت میکنم یا نــــــــــــــه؟
۳. باید چی یاد بگیرم که به هدفم برسم؟
قبل از اینکه ببینید سطــــــــــــــح‌تون چیه،
مهــــــــمه که بــــــــدونیـــــــد level یا سطح،
دقیقا یعنی چــــــــی و از کــــــــجا اومـــــــده.
تعیین سطح زبان انگلیسی با CEFR
در دهه ۹۰ میلادی برای اینکه کــــــــــار و تحـــــــصیل،
بین کشورهای مختلف راحـــــــــــــــــــت‌تر انجام بشه،
اتحادیه اروپــــــا یک مبــــــــــنای مشـــــــــــــــــترک برای،
آموزش و سنجش زبان‌های خارجی تدوین می‌کنه.
این مبــــــــــــنای مشـــــــــــــــــــــــترک که بهش CEFR یا،
چارچوب مـــــــــــرجع اروپـــــــایی مشترک گفته مــیشه،
در آموزش و سنجش بیش از ۴۰ زبان زنــــــــــــده دنیا،
مورد استفاده قرار می‌گیره و منحـصر به اروپا نیست.
پ.ن سَرنامِ CEFR برای اختصار Common European Framework of Reference بکار میره.
در تعیین سطح زبان انگلیسی،
با چــــــــــــــــــارچــــــــــــــوب CEFR،
شـــــــــــش ســـــــــطح وجود داره:
A1 – A2 – B1 – B2 – C1- C2
سطح A میــــــــــشه مبتدی یا Basic،
سطح B مستقل یـــا Independent،
و سطح C که مســـــلط، پیــــــــشرفته،
یـــــــــــــــا Proficient هســـــــــــــــــــــــت.
در هر سطــــــح کارهایی که یک زبان‌آموز،
می‌تونه انجام بده رو بــــــــــصورت عبارات،
“می‌تــــــــــــــــــــونه-انــــــــــــــــــــــجام بـــــــــــده”،
یا Can-Do Statements تعـــــریف کرده.
مثلا زبان‌آموز سطــــــــــــــــــــــح A2 می‌تونه،
در مهــارت رایتــــــــــــینگ یا نـــــــــــــــــــوشتار،
یه یادداشت کــــــوتاه و ســـــــــاده بنویسه،
و از کـــــــــــــــــسی تشـــــــــــــــــــــــکر کـــــــــــــنه.
جدول اهداف یادگیری CEFR در هر سطح
نسخه PDF این جدول رو اینجا دانلود کنید.
اگـــــــــــر تعیین سطح زبان انگلیسی بـــدین و،
وضــــــعیتی بـــــــــــــــینابـیــــــــــــنی داشته باشید،
مثلا نه کــــــــاملا سطح A1 باشید و نـــــــه A2،
از پـــــــــــلاس استفاده میـــــــــــــــــشه یعنــــــــــی،
در سطـح +A1 یا A وان-پلاس قرار می‌گیرید.
چون توانایــــــــــی‌های شــــــــــــما نــــــــــــــه کاملا،
با ســــــــــــــــــطــــــح A1 مطــــــابقــــــــــــــــــت داره،
و نه مــــــی‌تونید همه کارهایی رو انجام بدید،
که در ســـــــــــطح بـــــــــالاتر یا A2 تعریف شده.
عــــــــــــــــــــــــلاوه بر تعیین سطح زبان انگلیسی،
کــــــتاب‌ها، دوره‌ها و آزمــون‌های استــــــــاندارد،
از جمــــــــــــــــله آیـــــــــــــلتس هــــــــم براســــــــاس،
چارچوب CEFR طراحــــــــی و نمره‌گذاری شدن.
محدودیت‌های چارچوب CEFR
با اینکه شکل‌گیری این چـــــــارچوب مـــــرجع،
نقـطه عطفی در آموزش و سنجش زبان بود،
اشـــــــکــــــــــــالاتی هـــــــم بهـــــــش وارد بـــــــود.
مثــــــــــلا اینکه هدف‌های یادگیری در CEFR،
بیش از حـــــــــــــــــد کلی بودن و نمی‌تونستن،
خیــــــــلی چــــــــیزها رو پــــــــوشـــــــــش بــــــــدن.
مثلا پایین‌تر از مبتدی سطحی وجود نداشت.
یعنی برای کسی که می‌تونه زبـــــان خارجی رو،
در سطــــــــــحی پایین‌تر از مبتدی استفاده کنه،
یا به اصطـــــــــــلاح کاربــــــــــردهای زبــــــــــــانی رو،
هر چند دســـــــــــت‌وپــــا شکــــــــــسته تولید کنه،
اصـــــــــــلا تـــــــــــعریـــــــــــفی وجــــــــــود نـــــــداشت.
بعلاوه، نتایج بعــــــــــــضی مطالـــــــعات کیـــــــفی،
همخوانی‌ای که انتظار مــــــی‌رفت این چارچوب،
بتونه در یادگیری و سنجش زبان‌های مـختلف،
داشـــــــته بـــــــاشه رو تـــــــایـــــــیـــــــد نمـــــــــــی‌کرد.
برای همین موسسه پیرسون دست به کار شد!
اگه اسم پیرسون رو هم تا حالا نشنیده باشین،
دیکشنری‌های زرد رنگ لانــگمن رو حتما دیدین.
یا با کتاب‌های سامیت و تاپ‌ناچ و .. آشنایـــــید.
این موسسه در پــــــــــــروژه‌ای به نام GSE،
یا مقــــــــــــیاس جـــــــــــهانی زبان انگلیسی،
اهداف یــــــــادگیری CEFR رو بازبینی کرد.
تعیین سطح زبان انگلیسی با GSE
GSE متناسب با نیازهای چهار گروه،
اهداف یادگیری رو طبـــــقه‌بندی کرد:
۱. بزرگسالانی که می‌خوان انگلیسی عمومی‌شون رو تقویت کنن
۲. کسایی که انگلیسی آکادمیک یا تحصیلی مد نظرشونه
۳. افرادی که باید انگلیسی تجاری رو یاد بگیرن
۴. کودکان و نوجوانانی که بین ۵ تا ۱۲ سال هستن
در مقـــــــــیاس GSE هم این اهداف یادگیری،
با عبارات “می‌تونه-انجام بده” تعریف میشن،
و به هر کدوم نمـــــــره‌ای اختصاص داده شده.
مثـــــــــــــــلا اگر در تعیین سطح زبان انگلیسی،
زبان‌‌آمــــــــــــــــــــــوز بتونه عـــــذرخـــــواهـــــی کنه،
عــــــــــــــــذرخـــــواهـــــی کسی رو جــــــــــواب بده،
نمره ۳۱ رو در مهارت اسپیـــــــــــکینگ می‌گیره.
پس به کــــــــــــمک چــــــــــــارچــــــــــــــــــوب GSE،
میشه مشخــــــــــــص کرد در هر ۴ مهــــــــــارت،
زبـــــــــــــان‌آموز چه کارهایی رو باید انجام بده،
تا نــــــــــــمره اون ســــــــــــــــــــــطح رو بـــــــــــــگیره.
تفسیر نتایج آزمون تعیین سطح
وقتی در آزمون تعیین سطح زبان انگلیسی،
مثلا B2 یا بالاتـــــــــــــر از مـــــــــــــتوسط باشید،
به این معنی نیست که همه چیزایــی که تا،
سطح Upper-Intermediate هســــــــــت رو،
بـــــــــــــاید کـــــــــــــاملا بـــــــــــــلد بـــــــــــــاشیــــــــــد.
به این معنی‌ام نیست که هیــــــــــــچکدوم از،
توانایـــــــــــــی‌های سطـــــــــــــــح بالاتر رو ندارید.
زبان‌آموزی لزوما سلسله مراتـــــــــــــبی نیست.
یعنی مثل ریاضـــــــــــــی خونـــــــدن نیست که،
هر مبحث رو بدنبال مبحث قبلی یاد بگیرید.
به زبـــــــــون دیگه اگه زبان‌آموزی نمره ۲۵ رو،
در آزمــون تعیین سطح زبان انگلیسی بگیره،
۵۰٪ احــــــــــــتمال داره بتونه اهداف یادگیری،
مربوط به اون ســـــــــــطح رو انـــــــــــــــــجام بده.
همیـــنطور بیش از ۵۰٪ احتمال داره،
از پـــــــــــس “می‌تونه انجام بده”های،
سطـــــــــــح پایــــــــیـــــــــــن‌تر بــــربــــــــیاد.
و کمتر از ۵۰٪ احتمال داره از پسِ،
“مــــــــی‌تونه انــــــــجام بــــــــده”های،
سطــــــــح بــــــــالا‌تــــــــر بــــــــربــــــــــیاد.
سطوح زبان انگلیسی
پایین‌تر از مبتدی
در پایین‌ترین سطح زبان انگلیسی،
دامـــــنه بسیـــــــار محـدودی از لغات،
در حد چند کلمه یا جمله حفــــــظی،
استفاده میشه که اون هم اغـــــلب،
با اشکال در تلفظ یا گـــرامر همراهه.
!No understand
!Escuse me
!Repeat, please
!No English
سطح مبتدی
زبان‌آموزان سطح مبتدی به احتمال ۵۰٪ می‌تونن:
۱. اصطلاحات و عبارات بسیار ساده رو،
در ارتــــــــــباط با نیـــــازهای روزمــــــــــــــره،
مثل خـــــرید از سوپـــــــــــــــرمـــــــــــــــارکت،
سوار مــــــــــترو و تــــــــــاکسی شدن و …
متـــــــــــــــــوجه بشن و بـــــــــــــــــــکار ببرن.
۲. خودشون یا دیگری رو معرفی کنن،
و درباره مسائـــــــــل شخــــــــــــصی مثل،
محــــل زندگی و شغل و خونواده و …،
ســــــــــــوال بپرسن و جـــــــــــــــواب بدن؛
۳. در شرایــــــــــطی که مــــــــــــــــخاطب،
شمــــــــــــــــــــرده حــــــــــرف بــــــــــــــــزنه و،
از کلمات آســــــــــون و حتی زبان بدن،
استـــــــــــــفاده کنه و اگه فهمیده نشد،
صحبــــــــــــت‌اش رو تــــــــــــــــــــــکرار کنه،
زبان‌آموز می‌تونه مکالمه رو دنبال کنه.
اگه شــــما این تـــــــــــوانایی‌ها رو دارید،
زبـــــــــــــــان‌آموز ســــــــــــطح A1 هستید.
سطح مقدماتی
زبان‌آموزهای سطح مقدماتی و پیش-متوسط،
که بـــه تــــــــرتیب میــــــــــــــــشه elementary و،
سطح pre-intermediate توانایی‌های نسبتا،
مشــــــــابهی دارن مثــــــــلا مــــــــــــــــی‌تـــــــــــــونن:
۱. جملات و اصطلاحات رایج و روزمــــــــره مثـــل،
اطــــــــلاعات شخصی و خونوادگی، خرید، شغل،
یا مــــــــکان جغرافیایی و …، رو متــــــــوجه بشن.
۲. تو کارهای روزمره‌ای که مستقیما احتیاج به،
تــــــــبادل اطــــــــلاعات داره، ارتـــــــــباط برقرار کنن.
۳. می‌تونن با عــــــــبارات و جــــــــملات ســـــــــــــاده،
خــــــــودشـــــون و اطــــــــرافیان رو توصــــــــــیف کنن.
ایــــــــــــــــــــن دو ســــــــــطـــــح A2 و A2+ هستـــــــــــن.
سطح متوسط پایین
B1 سطـــــــــــــح متوســــــــطیه که هنــــــــــــوز،
یه پاش توی پیــــــــش متوســـــــــــــطه است.
برای هـــــــمین بهش Low-Intermediate،
گفته میشه چــون زبان‌آموزهای این سطح،
نــــــمرات پایینی سطح متوسط رو می‌گیرن.
سطح متــــــــــــوسط جاییه که خیلــــــــــــی‌ها،
بــــــــــــه فــــــــــــکر آیلتس دادن می‌افــــــــــــتن.
امـــا از اونجایی که خــــــــــــلاهای زیــــــــــــادی،
در یــــــــــــادگیری‌شــــــــــــون وجــــــــــــــــود داره،
مجــــبور میشن از پــــــــــــدیــــــــــــده‌ای به نام،
پیش-آیلتس یا PRE-IELTS شـــــــروع کنن.
اگه شما سطح متوسط باشید باید بتونید:
۱. نکات اصلی یک مطلب اســـــــــتاندارد،
یعنی نه شـــــــــعر و ادبیـــــــــات کـــــــــهن،
یا انگلیسی ســـــــــــیاه‌پوستای امریکایی،
بلکه موضـــــوعات آشنا رو که ضمن کار،
تحصـــــــــیل و تفـــــــــــــــــریح … باهاشون،
بـــــــــرخـــــــــورد داشــــــــــــتین رو بفــــهمید.
۲. در ســــــــــــــفر خــــــــــارجی به جایی که،
انگلیسی صحبت میشه از پـــــس بیشتر،
موقــــــــعیت‌های تــــــــــــــوریستی بر بیاین.
۳. نوشته‌ای پـــــــــــــیوسته و منـــــــــسجم،
و نه فقط تــــــــــــــوالی چند جـــــــــمله – رو،
دربــــــــــــــاره مــــــــــــــوضوعات روزمـــــــره یا،
عــــــــــــــلایق شخــــــــــــــــــصی‌تون بنویسید.
۴. تجــــــــربیات، رویــــــــدادها، رویـــــاها و،
امیــــــــــــدهاتون رو توصـــــــــــــــیف کنید و،
دلایــــــــــــل و توضیـــــــــــــــــــحاتی رو درباره،
دیــــــــدگاه و برنامه‌تون بطور خلاصه بگید.
B2+ (Upper-Intermediate) بالاتر از متوسطه یا و B2 (High-intermediate) سطح متوسطِ بالا
متوسطِ بالا، یعنی جایی از سطح متوسط،
که دیگه داره به سطح بعدی یا
Upper-intermediate می‌رسه!
همونطور که دیدین، سطح متوسط خودش دو سطح داره:
- Low-intermediate
- High-intermediate
توانایی‌های زبان‌آموزای Low-intermediate بیشتر به سطح پیش-متوسطه یا Pre-Intermediate نزدیکه.
توانایی‌های زبان‌آموزای High-intermediate بیشتر به سطح بالاتر از متوسطه یا Upper-intermediate شباهت داره.
اگه سطح آپر اینترمدیت باشید، می‌تونید:
- ایده اصلی یک متن پیچیده رو ـ هم به‌لحاظ عینی و هم انتزاعی ـ که شامل مباحث فنی در زمینه تخصصی خودتون هست رو متوجه بشید؛
- فوری و روون [Fluent] با یک انگلیسی‌زبان، طوری ارتباط برقرار کنید که جریان گفتگو پیش بره و هیچیک از طرفین برای حفظ گفتگو به خودشون فشار نیارن؛
- متنی واضح همراه با جزییاتش رو درباره تنوعی از موضوعات بنویسید و نظرات‌تون رو با گفتن نقاط ضعف و قوت گزبنه‌های مختلف توضیح بدین؛
پیشرفته [Advanced] یا C1
شما سطح پیشرفته یا advanced هستین، وقتی بتونید:
- متون طولانی‌تر و سخت‌تر رو همراه با معانی پنهان (استعاری، فیگوراتیو و کنایی، …) اونها متوجه بشید.
- روون و راحت، بی‌معطلی و بدون طفره تقلا اظهار نظر کنید؛ بدون اینکه معلوم باشه دارید دنبال لغت یا اصطلاحی می‌گردید.
- در موقعیت‌های تحصیلی، اجتماعی و حرفه‌ای بطور منعطف و موثر از زبان انگلیسی استفاده کنید. منعطف یعنی اینکه با مدیرگروهتون همونجوری حرف نزنید که با همکلاسیتون!
- متنی با ساختار صحیح همراه با جزییات واضح و قابل فهم رو درباره موضوعات پیچیده بنویسید که استفاده از الگوهای سازماندهی، مرتبط‌سازها و ابزارهای انسجام بخشی به متن توش باشه؛ (اگه تونسسستییین…؟!)
مسلط [Proficient] یا C2
وقتی میشه گفت شما یک زبان‌آموز Proficient یا مسلط و ماهر هستین و به انگلیسی در حد زبان مادریتون واردین که بتونین:
- تقریبا هرررررچیزی رو که به زبان انگلیسی می‌شنوید یا می‌خونید رو متوجه بشید؛
- اطلاعاتی که از منابع گفتاری یا نوشتاری میاد رو جمع‌بندی کنید و بشکل یک مبحث سازمان‌یافته و منسجم ارایه‌اش بدین.
- براحتی و بلافاصله، اظهارنظر کنین و منظورتون رو به شیوه‌ای ظریف منتقل کنید و معانی مختلف رو در موقعیت‌های پیچیده برسونید.
GSE vs. CEFR – چارت مقایسه سطوح مختلف در دو چارچوب CEFR و GSE
در استفاده از این چارت برای تعیین سطح زبان انگلیسی دقت داشته باشید؛
نقاط برش نمرات در هر سطح لزوما خیلی شسته رفته و دقیق نیست.
مثلا مرز بین سطح یک بالاتر از متوسطه و پیشرفته نمی‌تونه دقیقا نمره ۷۵ باشه؛
چون بخشی از انتظارات و اهداف یادگیری هر سطح یا همون “می‌تونه-انجام بده”ها در سطح بالاتر هم ممکنه وجود داشته باشن.
این پست خانوم میم درباره آمادگی برای آزمون تعیین سطح زبان انگلیسی + نمونه سوالات آزمون‌های رایج رو حتما ببینید.
_________ نوبت شماست _________
شما چه تجربه‌ای درباره تعیین سطح زبان انگلیسی دارید؟
آموزشگاه‌ها و کلاس‌های خصوصی چطوری تعیین سطح می‌کنن؟
تجربه‌هاتون رو در قسمت نظرات با زبان‌آموزای دیگه در‌میون بگذارید.
سلام خسته نباشید
مقالتون خیلی مفید و عالی بود مرسی ممنونم.
ممنون از شما
عالی بود
ممنون از شما :)
من زبانم خیلی خوب نیست میخواهیم. زبانم خیلی خوب بیشه و زندگی در لندن میکنم. نمیتانم انگلیسی درست گپ بزنم خیلی ضرورت دارم. ربان یاد بیگرم. و این سایت که دیدم. عالی درس اش خیلی خوب است. خوش مشم. کمکم کند ممنون
خوشحالم براتون مفید بوده :)